10:31 Nasz 2,5-letni synek od roku ma kłopoty z wypróżnieniem. Stolce (dosyć luźne, ale gęste) oddaje co pięć, siedem, a nawet dziesięć dni. Przed wypróżnieniem odczuwa niepokój, robi się smutny, przetrzymuje. Potem wyraźnie cieszy się, że ma już to za sobą. Ten lęk wziął się chyba stąd, że mały miał kilka razy lewatywę, a także dostawał czopki (teraz prosi: ?Mamo, nie cyk, nie?). Lekarz z poradni gastroentorologicznej nie stwierdził niczego niepokojącego i zapisał lactulosum, ale nie ma żadnej poprawy. Pani synek jest w wieku typowym dla tzw. zaparcia nawykowego, czyli wstrzymywania stolca z powodu utrwalonej obawy przed wypróżnieniem. Pierwotną przyczyną może być ból spowodowany zatwardzeniem albo uraz emocjonalny związany ze sprawami nocnikowymi. Prawdę mówiąc, trzeba się uzbroić w cierpliwość i nie robić z tego wielkiej sprawy (wypatrywać stolca, nalegać, dopytywać się). Warto zadbać o to, by synek jadł dużo świeżych warzyw i owoców, ciemne pieczywo i jogurty. Przepisaną przez lekarza laktulozę trzeba podawać regularnie i długo (przez wiele miesięcy) w odpowiedniej dawce (1-3 ml/kg/dobę). Rok temu mój półroczny wtedy Kubuś trafił do szpitala z powodu zakażenia dróg moczowych. Sześć razy próbowano mu zrobić badanie rentgenowskie z użyciem kontrastu, ale ciągle się nie udawało z powodu gazów w jelitach. Przed każdą z tych prób Kuba miał przynajmniej dwie lewatywy i czyszczenie rurką. Podawano mu też Esputicon, Debridat i Lactulose-MIP. Nie pozwolono mi go karmić po kilkanaście godzin. Po wyjściu ze szpitala zaczęło się piekło. Mały zaczął oddawać stolec co kilka dni i ze strasznym krzykiem. Nie pomaga dieta bogata w błonnik i nabiał i całkowite odstawienie czekolady. Zaparcia trwają, a on panicznie boi się nocnika. To tak zwane zaparcie nawykowe. U synka jest ono następstwem przykrych zabiegów, ale wiele dzieci, które w tym wieku muszą się wypróżniać poza domem nawet w mniej dramatycznych niż szpital okolicznościach, reaguje podobnie. Kubuś zaczął się bać oddawać stolec. Proszę zachować spokój i pozwolić dziecku robić kupkę, kiedy chce i gdzie chce. Nie sadzać go na nocniku, bo to budzi w małym złe skojarzenia. To dobrze, że stosuje Pani dietę. Poza tym dziecko powinno przez kilka miesięcy przyjmować laktulozę (1-3 ml na kilogram wagi ciała na dobę), by stolec miał zawsze konsystencję pasty do zębów. Można też na noc podawać do kiszki stolcowej maść Rectosol przez 10-14 dni, ale tylko jeśli mały na to pozwoli, by nie potęgować psychicznego urazu, jakiego nabawił się w szpitalu.
Zaparcia, zwłaszcza nawykowe, wzdęcia. Nie stosować u dzieci poniżej 12. roku życia; Laxantol Opinie Dodaj własną opinię Zadaj pytanie na forum
Data aktualizacji: 30 grudnia 2021 Zaparcia nawykowe rozwijają się na skutek świadomego powstrzymywania się od oddawania stolca. Występują głównie u dzieci między 1 a 4 rokiem życia. Sprawdź, jak można pomóc dziecku z nawykowymi zaparciami. W skrócie Zaparcia nawykowe rozwijają się na skutek świadomego powstrzymywania się od oddawania ten rodzaj zatwardzenia cierpią przede wszystkim małe dzieci. Unikanie defekacji może mieć u nich związek z lękiem lub traumatycznym leczenie nawykowych zatwardzeń u dzieci powinien być zaangażowany psycholog. Czym są zaparcia nawykowe? O zaparciach mówi się wtedy, gdy u pacjenta w ciągu trzech ostatnich miesięcy występowały mniej niż 3 wypróżnienia tygodniowo, a dodatkowo także inne dolegliwości związane z defekacją, takie jak: konieczność parcia podczas wypróżniania, oddawanie twardego, zbitego stolca, uczucie niepełnego załatwienia się, brak biegunek. W zależności od etiologii zaparcia dzieli się na pierwotne i wtórne. Pierwsze nie mają związku z chorobą organiczną, dlatego są nazywane zaparciami czynnościowymi. Drugie zaś są spowodowane procesem chorobowym toczącym się z organizmie. Do zatwardzeń czynnościowych zaliczane są tzw. zaparcia nawykowe (inaczej psychogenne), które rozwijają się na skutek świadomego powstrzymywania się od oddawania stolca. Przewlekłe zaleganie stolca w jelitach skutkuje bowiem osłabieniem czucia w odbytnicy. Na zaparcia psychogenne najczęściej cierpią dzieci. Zaparcia nawykowe u dziecka rozwijają się zazwyczaj pomiędzy 1. a 4. rokiem życia. Co warto podkreślić, dziecko między 12. a 24. miesiącem życia uczy się kontrolowania zwieraczy. Na tym etapie rozwoju jego uwaga jest skoncentrowana na defekacji. Również rodzice skupiają się na tej czynności, próbując nauczyć swoją pociechę korzystania z nocnika. Dziecko w tym okresie uczy się kontroli, a także nabiera poczucia własnej sprawczości. W wielu przypadkach wyraża swoje emocje poprzez defekację lub powstrzymywanie się od niej. Niekiedy jakieś traumatyczne wydarzenie może sprawić, że dziecko zacznie powstrzymywać się od wypróżniania. Przyczyną nawykowego zaparcia u dzieci może być ponadto strach przed bólem, który wystąpił przy wcześniejszym oddawaniu stolca. Unikanie defekacji może mieć także bardziej prozaiczne przyczyny – może na przykład wynikać z pośpiechu lub niechęci do odrywania się od ulubionej zabawy. Zaparcia nawykowe u dorosłych Zaparcia nawykowe diagnozuje się także u dorosłych, ale mają one odmienną etiologię niż u dzieci. Nie wynikają bowiem ze świadomego powstrzymywania się od defekacji. Zwykle zatwardzenie nawykowe w populacji dorosłych jest efektem obniżonej motoryki przewodu pokarmowego na skutek długotrwałego stosowania leków przeczyszczających. Co potocznie bywa określane jako rozleniwienie jelit. Na zaparcia nawykowe cierpią także osoby, które prowadzą siedzący tryb życia i nie uprawiają żadnej aktywności fizycznej. Brak ruchu nieuchronnie prowadzi do wydłużonego pasażu jelitowego. Jak leczyć zaparcia nawykowe? W przypadku zaparć nawykowych u dorosłych wskazana jest modyfikacja stylu życia oraz diety. Zaparcia nawykowe u dzieci natomiast mają podłoże psychologiczne, dlatego niezbędna jest pomoc psychologa. Terapeuta z użyciem różnorodnych metod diagnostycznych („Drzewo”, „Rysunek Rodziny”, Test Stosunków Rodzinnych, Test Barwnych Piramid) postawi dziecku diagnozę oraz rozpocznie terapię zgodnie z wyznaczonymi wcześniej celami. Przykładowo, celem terapii może być obniżenie poziomu lęku odczuwanego w związku z defekacją. W przypadku leczenia zaparć nawykowych psycholog zwykle stosuje takie metody jak: bajki terapeutyczne, zabawy terapeutyczne, rozmowy kierowane kalendarzyk wypróżnień. Co bardzo istotne, w terapię dziecka cierpiącego na nawykowe zaparcia powinna być włączona cała rodzina. Dieta przy zaparciach nawykowych Zasadniczo dieta na zatwardzenie polega na zwiększeniu spożycia pokarmów zawierających błonnik, który ułatwia oddawanie stolca i poprawia rytm wypróżnień. Do produktów zawierających dużą ilość błonnika należą: razowe pieczywo, kasze gruboziarniste, razowe makarony i brązowy ryż, świeże owoce i warzywa (jabłka, porzeczki, agrest, fasola, groch, soja, ogórki kiszone, kapusta), suszone owoce (śliwki, morele), przetwory mleczne (jogurt naturalny, maślanka, kefir), oleje roślinne (oliwa z oliwek, olej lniany). Czy ten artykuł był dla Ciebie pomocny? Dziękujemy za przeczytanie naszego artykułu do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z informacjami na temat zdrowia i zdrowego stylu życia, zapraszamy na nasz portal ponownie!
W przypadku zaparć nawykowych u dorosłych wskazana jest modyfikacja stylu życia oraz diety. Zaparcia nawykowe u dzieci natomiast mają podłoże psychologiczne, dlatego niezbędna jest pomoc psychologa. Terapeuta z użyciem różnorodnych metod diagnostycznych („Drzewo”, „Rysunek Rodziny”, Test Stosunków Rodzinnych, Test Barwnych
Zaparcia nawykowe to dość poważna dolegliwość, która wymaga leczenia nie tylko objawowego, ale bardzo często także psychologicznego. Przyczyn takiego stanu może być wiele, a w leczeniu kluczowa jest odpowiednia postawa i zaangażowanie chorego. Zobacz, czy to właśnie Ciebie dotyczą zaparcia nawykowe i jak sobie z tym poradzić. spis treści 1. Zaparcia nawykowe, czyli zatrzymywanie wypróżniania Kiedy zaparcia nawykowe należy leczyć i dlaczego? 2. Przyczyny zaparć nawykowych Zaparcia nawykowe a stres 3. Objawy zaparć nawykowych 4. Leczenie zaparć nawykowych rozwiń 1. Zaparcia nawykowe, czyli zatrzymywanie wypróżniania Czym jest zaparcie nawykowe? To schorzenie wynikające z nadmiernego, celowego zatrzymywania stolca i powstrzymywanie odruchu wypróżniania. W zaparciach nawykowych dochodzi do osłabienia siły ruchów perystaltycznych jelit. Zaparcia nawykowe nie są spowodowane żadną nieprawidłowością anatomiczną ani towarzyszącym zaburzeniem pracy układu pokarmowego czy trawiennego. Wynika jedynie z naszych własnych działań. Zobacz film: "Śliwki – zbawienne dla jelit" Zaparcia nawykowe różnią się od klasycznych zaparć tym, że w ich przypadku to sam chory naraża się na dolegliwości, zatrzymując naturalną perystaltykę niemal na siłę. Odwleka moment pójścia do toalety, aż w końcu wypróżnianie staje się problematyczne, czasem nawet bolesne. Kiedy zaparcia nawykowe należy leczyć i dlaczego? Jeśli zaparcia nawykowe pojawiają się sporadycznie, a organizm szybko wraca do właściwej przemiany materii i usuwania resztek z organizmu - wszystko w zasadzie jest w porządku i nie ma potrzeby leczenia dolegliwości. Jeśli jednak wstrzymywanie stolca jest notoryczne, choroba przyjmuje postać przewlekłą. Nieleczone zaparcia nawykowe mogą prowadzić do szeregu komplikacji, takich jak zmniejszenie napięcia mięśniowego w jelicie grubym, zaburzenia trawienie i czucia w obrębie jelit, a także nadmiernym rozdęciem odbytnicy. 2. Przyczyny zaparć nawykowych Zaparcia nawykowe dotyczą zarówno dzieci, jak i dorosłych, bez względu na wiek czy płeć. Wiadomo jednak, że częściej dotykają one małych dzieci, które niechętnie garną się do korzystania z toalety. W tej sytuacji przyczyną może być strach związany z korzystaniem z nocnika lub toalety, a także problemy w rodzinie (kłotnia rodziców, choroba u bliskiej osoby, etc.) Więcej na temat zaparć: Główną przyczyną nawykowych zaparć jest siedzący tryb życia i niechęć do aktywności fizycznej. W takiej sytuacji perystaltyka jelit znacznie zwalnia. Do zaparć nawykowych może także dojśc na skutek przyjmowania niektórych leków przeciwbólowych lub przeciwdepresyjnych. Bardzo często dolegliwość pojawia się w ciąży i w przypadku stosowania diety) ubogiej w błonnik. Zaparcia nawykowe a stres Sytuacje stresowe są bardzo silnym czynnikiem mogącym wywołać problemy z wypróżnianiem. Bardzo często dolegliwość wynika z jakiegoś problemu psychonerwicowego. Jeśli jesteśmy narażeni na długotrwały stres lub żyjemy w ciągłym biegu i nie mamy czasu na regularne wizytyw toalecie, zaparcia nawykowe są bardziej niż pewne. Schorzenie często występuje także u osób, które z powodu strachu przed chorobami, brudem lub na skutek ogólnego obrzydzenia nie korzystają z toalet publicznych (ani w galeriach handlowych, ani w restauracjach, a nawet także i w pracy). Spowolniona perystaltyka jelit bardzo często jest objawem nerwicy lękowej lub zespołu jelita drażliwego. 3. Objawy zaparć nawykowych Poza kłopotami z wypróżnianiem się, osobo z zaparciaim nawykowymi towarzyszą także inne objawy. Najczęściej jest to: poczucie ciężkości (chory czuje się jak wielki balon wypełniony ołowiem) wzdęcie brzucha nawracające tępe bóle głowy uczucie pełności pomimo jedzenia małej ilości senność i brak energii Zaparcia nawykowe objawiają się także pod postacią nieprawidłowo wyglądającego stolca. Jeśli borykamy się z tą dolegliwością, kał może mieć postać tzw. bobków, być suchy i wydzielać nieprzyjemny zapach, będący wynikiem gromadzenia się bakterii w zalegającej masie kałowej. 4. Leczenie zaparć nawykowych Leczenie jest różne w przypadku dzieci i dorosłych, ponadto zależy od przyczyny. Jeśli do kłopotów z wypróżnianiem dochodzi u maluchów, należy zachęcać je do częstych wizyt w toalecie, warto także skorzystać z pomocy psychologa dziecięcego i wspólnie z nim opracować właściwe metody, aby jeszcze bardziej nie wystraszyć dziecka. Bardzo ważne jest wsparcie emocjonalne. U osób dorosłych najczęściej podstawą jest zmiana diety na tę bardziej bogatą w błonnik pokarmowy. Dodatkowo warto wdrożyć aktywność fizyczną - już pół godziny dziennie może przynieść pozytywne efekty w ciągu kilku tygoni. Zaleca się także picie dużej ilości niegazowanej wody. Jeżeli jednak przyczyną zaparć nawykowych jest stres, fobie czy inne dolegliwości psychonerwicowe, warto wdrożyć psychoterapię lub przynajmniej wizyty u psychologa. Można także wspierać się dodatkowo łagodnymi ziołowymi środkami przeczyszczającymi. Nie należy sięgać po wyroby medyczne zawierające środki farmakologiczne, ponieważ mogą one uszkodzić układ pokarmowy (stosowane w nadmiarze). Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy8lY81T.
zaparcia nawykowe u dzieci forum
